Задгай цагаан цамцны чинь товч мултрахад
Ичингүйрэн нуугдсан чиний цээжинд
Хөглөрөн унасан үсээрээн би илэхүй
Хөлрөн норсон арьсийг чинь би
Нүцгэн биерээ хучин
Намайг гэх ёологнох дууг
Ичгүүргүй би  дэмжихүйл
Наашаа цаашаа бүжих биейиг
Амтархан гэх чинь дахин  дахиулья

Халуун зуны үдэш
Янагийн дуу аялан
Тачаангүйхэн бүжиглнэ

Хямарсан сэтгэл

Манарсан бодол

Чимээгүй шаналал

Миний уруул хэнийх вэ?

Хэнийх вэ?

Хань,хайр та 2.ийнх уу, аль эсвэл үдэлт чинийх үү?

Миний үнсэлт хэнийх вэ?

Хэнийх вэ?

Гайхамшигийнх уу эсвэл,тоглоом чиний ганцхан удаагийн найр уу?

Гэрийн хаалга минь

Намайн хоногийн дараа хаагдахад

Хэдэн жил магад үүрдийн ганцаардал хүрээлнэ

Би айж байна

Би хайрын өлгөлөн зарлаж байна

Tиймээ би өлсөж байна

Надад идэх зүйл өмсөх хувцас бий

Харин надад хайр байхгүй болохоор

Би өлсөж байна

Тиймээ би хайрын өлсгөлөн зарлаж байна 

Баруун зүүнгүй намайг ганцаардал хучаад авах шиг 

Би айж байна

Би ганцаардлаас айж байна

Насний эцэст жаргал зовлонгоо хуваалцах хүнгүй болохвий гэхээс

Санчиганд минь буурал ус ноёрхох цагт намайг гэх хүн байх болов уу?

Аль эсвэл насаараа би ганцаар элсэн нүүдэлийг даган явах болов уу?

Өөрийг нь гэх хүнээ салхины аясаар тууж орхиод 

Өөрийн мэдэлгүй дурлассанаа гэнт санахад

Өрөвдөлтэй гэх чинь зүрх минь гансран уйлна

сэвэлзэх салхи сарнайн эмзэг дэлбээтэй хамт бүжиглэхүйг ажих нь

санаад санаашраах минь улам ихдэх минь юун

тийм нэг сайхан ч гэх үү гунигтай ч гэх үү энэ мэдрэмж

бодлийг минь тэр аяаар минь замхаруулах нь юун